НАЗМ

Анна БЕРИЗИНА
(Руссия)

Чаро чунин камари ҳазрати баҳор шикаста?
Чӣ сокит аст қанорӣ? Чаро сетор шикаста?
На шавқ ҳасту на оҳе, чӣ кӯчаҳои сиёҳе!
Гулӯи буғз гирифта, дили қарор шикаста.
Кавир рафт ба дарё, кавир рафт ба ҷангал,
Куҷост ҷангали ман? Дор ҳасту дор шикаста.
Намонда ишқу мурувват, шикаста ҳурмати ҳурмат,
Ки қадру қимати ёрони ноздор шикаста.
Паридӣ аз қафасат, ин ҷаҳон барот қафас шуд,
Нагӯ, ҳисор намонда, нагӯ, ҳисор шикаста.
Куҷо равем зи бозори ин ҷаҳони касодӣ?
Ки эътибор намонда, ки эътибор шикаста.
Бирез ҷоми сабӯҳӣ, куҷост ғореву кӯҳе?
Ки қалбам аз ситами аҳли ин диёр шикаста.

* * *
Ошиқи ин обу хокам, ошиқи дарёву кӯҳаш,
Ошиқи рӯду кавиру осмони бошукӯҳаш.
Ошиқи шабҳои маҳтобаш, ки бошад пурситора,
Мавҷи дарёяш, ки зебо бозмегардад дубора.
Ошиқам ман, ошиқи сарсабзии хоки шимолаш,
Ошиқи гармои шарҷии ҷанубу ҳиссу ҳолаш.
Исфаҳонро дӯст дорам, шаҳри гунбадҳои обӣ,
Ошиқи Яздам, ки дорад рӯзҳои офтобӣ.
Ошиқам бар Ҳофизу Саъдӣ, ки Шерозаш бубинам,
Кошки як дам канори Тахти Ҷамшедаш нишинам.
Ошиқи Эронаму ин ишқро дорам ба ҷунам,
Ошиқи он лолаҳои сарбаланди сарнигунам.
Ин ҷаҳонро камтар аз «нисфи ҷаҳон»-аш дӯст дорам,
Хоки Эронро ба қадри мардумонаш дӯст дорам.

* * *
Ҳарфе аз Саъдӣ бигӯ, як байт аз Ҳофиз бихон,
Роҳиям кун баъдаш аз Шероз сӯи Исфаҳон.
Шоҳбайте дигар аз Соиб бигӯ, то бишнавам,
Сӯи шаҳри Ҳикматона роҳиям кун баъд аз он.
Ин дубайтиҳои ишқӣ моли Боботоҳир аст,
Ишқи Нишобур дорам, он биҳишти ҷовидон.
Ин рубоӣ моли Хайём аст: дунё як дам аст,
Пилк барҳам мезанам, кун сӯи Атторам равон.
Баъд сӯи Тӯс бифристам, сӯи устураҳо,
Як фароз аз достони нағзи Фирдавсӣ бихон.
Баъд аз он аз Балх бифристам ба сӯи Қуния,
То мазори Мавлавӣ, он баҳри нопайдокарон.
Бо забони форсӣ дунё ҳама моли ман аст,
Ҳаст ин дунё шабеҳи пайкару Эрон равон.

* * *
Баҳор рафту зимистон гузашту ёр наёмад,
Зи ташнагӣ дили мо об шуд, савор наёмад.
Хазон хазид ба боғу гирифт хоки ҷаҳонро,
Ҳазор захм шукуфо шуду баҳор наёмад.
Зи ишқбозии мо сад ҳазор қисса навиштанд,
Яке ба кори асирони беқарор наёмад.
Куҷост ёри ман, ай абрҳои хушку гирифта?
Ки моҳҳост ба ин осмони тор наёмад.
Дилам гирифта зи дурӣ, куҷост кунҷи сабурӣ?
Ки ганҷи ишқ ба даст омаду ба кор наёмад.
Агарчи субҳ фаро мерасад ҳамеша пас аз шаб,
Вале чӣ шоми дарозе гузашту ёр наёмад.
Чӣ гуна дар дили дарёи ишқ ғарқ нагардам,
Ки ёр бо дили ғамгини ман канор наёмад.

* * *

Аз куфр паноҳандаи имон шудам охир,
Як ҷом ҳадар рафту пушаймон шудам охир.
Аз ҷисми худам пар задаму авҷ гирифтам,
Боландатар аз рӯҳ шудам, ҷон шудам охир.
Он қисмати ноёби ҷунун қисмати ман буд,
Маҷнун шудаму хоки биёбон шудам охир.
Лайлӣ шуда хуршеду мани бахтсияҳ моҳ,
Дунболи рухаш бе сару сомон шудам охир.
Мегаштаму мегаштаму дунболи ту будам,
По товалу дил доғ, парешон шудам охир.
Чун шайх ба дунболи худам кӯча ба кӯча,
Ҳоло, ки расидам ба ту, инсон шудам охир.
Дунболи ту гаштам ҳамаи хоки заминро,
Бо дидани ту ошиқи Эрон шудам охир.

* * *
Қалбе, ки дар сина дорам
Шакли санавбар набошад,
Шакле дигар дорад ин дил,
Дар ҳадди бовар набошад.

Дар синаам шакли Эрон
Қалбест гарму тапанда.
Ҳай мепарад самти Эрон
Ин дил, шабеҳи паранда.

Ишқест дар қалби гармам,
Бар ҷисми ман медиҳад ҷон.
Овози қалбам чи зебост,
Мехонад: Эрону Эрон.

Ай холиқи меҳру имон!
Ай меҳрубон ёри ғамхор!
Имони ман, қалби манро,
Эрони манро нагаҳ дор!

* * *
Дилам мегиряд аз дасти ту, ай дӯст,
Зи дасти дӯст ранҷидан ҳунар нест.
Чунон иқрор кардам ошиқиро,
Ки инкорам пас аз ин муътабар нест.

Худам гуфтам, ки бе ту зиндагонӣ
Ба ман талх аст чун заҳри ҳалоҳил,
Худам ин теғро дасти ту додам,
Худам сарро ниҳодам пеши қотил.

Ту фаҳмидӣ, ки ошиқ гаштаам ман,
Ба ҷои ман ту ҳоло ноз кардӣ,
Ба ман гуфтӣ: тамомаш кун, раҳо кун,
Ту қаҳру шикваро оғоз кардӣ.

Дилам мехоҳад аз дасташ гурезам,
Ки дунболам биёӣ мисли оҳу.
Ту дунболам намеоӣ, вале ҳаст
Рухи ту, ҳар тараф ман мекунам рӯ.