ҲИКОЯҲОИ БАЧАГОНА

Їола РОСТИНЄ

ХАРИ СУХАНГ¤

Рґзе марде харашро барои фурґхтан ба бозор бурд. ¤ ба мардум гуфт:

- Хари ман хуб кор мекунад ва µам гап мезанад. Нонвой инро шуниду хандид ва ба пеши мард омаду гуфт:

- Чиµо мегґє? Харµо гап зада наметавонанд!

- Дуруст, вале хари ман метавонад. ¤ охирин їумлаеро, ки мешунавад, такрор мекунад, мисли тґтие, ки маънии суханони худашро намефаµмад. Нонвой инро шунида, харро мехарад. ¤ µайвонро ба хона бурда, ба µамсараш мегґяд:

- Фардо ин харро ба осиёб мебарам. Ваіти баргаштан ба ёдам расон, ки ордµоро баркашам. Чунки мумкин аст осиёбон маро фиреб диµад. Ґамаи осиёбонµои фиребгаранд.

Субµи рґзи дигар нонвой харашро ба осиёб мебарад. Осиёбон бо хушомадгґє ба пеши нонвой мебарояд. Хар бо дидани осиёбон мегґяд: «Ґамаи осиёбонµо фиребгаранд!» Нонвой механдад. Осиёбон бо µайрат мегґяд:

- Э, ин хар гап мезанад! Вай чє мегґяд?

- Гапе мезанад, аммо худаш намефаµмад, ки чє мегґяд. ¤ фаіат охирин суханеро, ки шунидааст, такрор мекунад.

Осиёбон хашмгин шуда, бо чґбдасте ба тарафи нонвой медавад.

Нонвой ваіте ба хона бармегашт, бо худ фикр мекунад: «Беµтар аст, ман µарфµои хуб бизанам, то дигар чунин воіеа рґй надиµад». Ва аз он ваіт сайъ мекунал, ки дар бораи дигарон фаіат гапµои хуб занад.

Як рґз нонвой ба µамсараш мегґяд:

- Аз рґзе, ки дар бораи мардум бад намегґям, µама бо ман дґсту меµрубон шудаанд. Аз ин рґ, худам µам хеле хушµолам. Ґамсари донои ґ лабханде мезанаду сабадеро, ки пур аз сабзиµои обдор буд, ба пеши хар мегузорад ва мегґяд:

- Ґеї кас одами бадгґйро дґст намедорад!